٣. «چه» به کلمه متّصل می شود : آنچه.
در صورتی که «آن» و «این» از لحاظ معنا جزء موصول نباشند ، «چه» جدا نوشته می شود :
آن ، چه کسی است؟
این ، چه کتابی است؟
٤. «که» از کلمه جدا نوشته می شود : آن که ـ این که.
٥. «آن» و «این» وقتی با پیشوند «هم» کلمه مرکّب می سازند ، پیوسته نوشته می شوند :
بنویسیم |
ننویسیم |
همین |
هم این |
همان |
هم آن |
در صورتی که هم قید باشد ، جدا نوشته می شود : هم این را دیدم وهم آن را.
٦. «هم» بعد از کلمه ، جدا نوشته می شود :
بنویسیم |
ننویسیم |
آن هم |
آنهم |
این هم |
اینهم |
٧. «آن» و «این» از کلمه بعد جدا نوشته می شوند :
بنویسیم |
ننویسیم |
آن جناب |
آنجناب |
این جانب |
اینجانب |
آن همه |
آنهمه |
آن طور |
آنطور |
این وقت |
اینوقت |
این است |
اینست |
٨. کلمه «است» وقتی بعد از کلماتی بیاید که به مصوّت های بلند «آ» ، «اُو» و «ای» ختم می شوند ، همچنان با همزه نوشته می شود :
بنویسیم |
ننویسیم |
دانا است |
داناست |
خوشرو است |
خوشروست |
کافی است |
کافیست |
کلمات «کیست» و «چیست» بنابر عرف وعادت ، به همین شکل نوشته می شوند.