اَصله : درخت باب : خانه ، دکّان تا : بسیاری از چیزها تخته : قالی ، پتو تن : انسان توپ : پارچه جلد : کتاب ، دفتر جفت : کفش ، جوراب حَلقه : چاه ، قنات ، فیلم ، نوار دانه : غَلاّت ، میوه ، بسیاری از چیزها دست : قاشق ، لباس ، ظرف ، بعضی بازی ها دستگاه : خودرو ، بسیاری از ابزارهای صنعتی ووسایل خانه دوجی (١) : بسته دوازده تایی از چیزی دهنه : دکّان رأس : گاو وگوسفند ومانند آن ها |
|
رشته : گردن بند ، قنات ، چاه زنجیر : فیل سر : عائله ، گاو وگوسفند ومانند آن ها سنگ : آبِ آبیاری وآسیا شاخه : سیم ، لوسْتر ، نبات طاقه : شال ، پتو ، پارچه عَرّاده : توپِ جنگی فَروَند : چَرخبال (= هلی کوپتر) ، هواپیما قَبضه : سلاحِ سَبُک قُرص : نان قطعه : زمین ، فرش قِلاده : سگ وشیر ومانند آن ها قَواره : زمین ، پارچه نُسخه : کتاب ، رساله نَفَر : انسان ، شتر |
سه. صفت اشاره
صفت اشاره صفتی است که به موصوفِ خود اشاره می کند : این ، آن ، همین ، همان ، چُنین ، چُنان ، این قدر ، این گونه. این کلمات اگر با موصوف همراه شوند ، صفت اشاره اند؛ امّا اگر بدون موصوف بیایند ، «ضمیر اشاره» اند.
مثال برای صفت اشاره :
این کتاب از آنِ او است.
مثال برای ضمیر اشاره :
این ، کتابِ او است.
صفت اشاره معمولا پیش از موصوف قرار می گیرد :
ناصر وهمسنگرانش حالا به این طرفِ شط آمده اند (٢)
چهار. صفت پرسشی
صفت پرسشی صفتی است که سؤالی را درباره موصوفِ خود مطرح می کند : چه ، چقدر ، کدام ،
__________________
١ ـ این واژه ساده است نه مرکّب؛ از این رو ، کلمه جین به معنای نصفِ دوجین نادرست است.
٢ ـ نخل های بی سر / ١٥١.